واژه ای در قفس است

تو رو آغوش میگیرم                           تنم سر ریز  رویا شه

جهان قد یه لالایی                        توی آغوش من جا شه

تو رو آغوش میگیرم                      هوا تاریکتر میشه

خدا از دستهای تو                        به من نزدیک تر میشه

زمین دور تو میگرده                      زمان دست تو افتاده

تماشا کن                                  سکوت تو عجب عمقی به شب داده

تمام خونه پر میشه                    از این تصویر رویایی

تماشا کن...                               چه بی رحمانه زیبایی